Sleutelmomenten

Sleutelmomenten

Elle s’appelait Sarah/ Sarah’s Key

Regie:  Gilles Paquet - Brenner

Geschreven door: Gilles Paquet – Brenner/Serge Joncour (script), Tatiana de Rosnay (roman)

Met: Kristin Scott Thomas, Mélusine Mayance, Niels Arestrup, Aidan Quinn

Het verhaal vertelt het tragische relaas van Sarah Starzynski, een dapper joods meisje, tijdens de gruwelijke bezetting door de Duitse troepen van Adolf Hitler. Sarah, gespeeld door de bijzonder getalenteerde Mélusine Mayance, wordt samen met haar familie opgepakt door de collaborateurs van de Vichy – regering. Om haar jongere broertje Michel voor die gruwel te behoeden sluit ze hem op in een geheime bergkast, met de belofte om hem er uit te laten zodra ze terug zijn. De sleutel bewaart ze als een waardevolle schat.

Het verhaal vervolgt zich door het relaas van de Amerikaanse journaliste Julia Jarmond (Kristin Scott Thomas), die zich jaren geleden in Frankrijk vestigde. Het magazine waarvoor ze werkt brengt een stuk over de deportatie vanuit de Vélodrome d’Hiver in juli 1942. Als zij met het onderzoek begint, komt ze tot de ontdekking dat de familiewoonst van haar man  voor 1942 gehuurd werd door een joodse familie,  de familie Starzynski. De rode draad doorheen de film is Julia Jarmond die op zoek gaat naar het verhaal van Sarah Starzynski,  gekoppeld aan Sarah’s verhaal tijdens de oorlog.

Regisseur Paquet – Brenner probeert door het gebruik van vluchtig gemonteerde flashbacks naadloos het verhaal van Sarah evenveel belang toe te dichten als het verhaal van Julia en slaagt daar wonderwel in. Dit maakt dat de film ook gemakkelijker te verteren is. De verhalen van Sarah en Julia primeren, maar de setting waarbinnen het verhaal van Sarah zich afspeelt wordt dankbaar als decor en plotlijn gebruikt.

Zoals eerder vermeld speelt Mélusine Mayance voortreffelijk de rol van Sarah, waarbij de gevoelens van angst, onzekerheid en ontbering  die het karakter parten spelen van het scherm spatten.  De trofee voor dramatisering is echter voor Kristin Scott Thomas die evenwel probeert om zich in te leven, maar daarin jammerlijk mislukt.  Haar gezicht komt tijdens de emotionele momenten niet verder dan “gespeelde vertwijfeling”.  

Toegegeven, actrices  die zowel vloeiend Frans als (accentloos) Engels spreken groeien in Frankrijk ook niet aan de muur als een hardnekkige schimmel, maar Thomas verknalt hier toch een anderzijds dankbaar personage.

De “verknalprestatie” van Kristin Scott Thomas buiten beschouwing gelaten is deze prent toch een uitstekend verfilmd relaas van een fictief personage tijdens een jammerlijk waar gebeurd feit binnen de Franse geschiedenis. Elle s’appelait Sarah is een film die verbaast en emotioneert, maar bovenal entertaint.

~D.